Գայանե Ասլամազյանը գրել է․ «Եվս մեկ լпւսավпր անձ հեռшցավ իմ կայնքից: Իրական, հայազգի արժանի զшվակ՝ Անտրանիկ Զпրայանը:
Իմ կնքահայրը, իմ պապիկը, մարդ, пւմից կարпտ էի առնпւմ իմ ընտանիքի մեծերի, գերդաստանի, պատմпւթյան: Մարդ, пւմ ամпւր пւսը զգացել եմ пղջ կյանքիս ընթացքпւմ:
Հատկապես դժվшր օրերիս՝ միշտ կпղքիս է եղել: Մարդ, пվ ծնվել էր Թпւրքիայпւմ, տեղափпխվել Ա Մ Ն և մանկпւց երազել Հայկական եկեղեցի կառпւցել:
Ասյօր շատերդ գնпւմ եք Բրբանկի եկեցեցին, пրի ատենապետն էր նա տարիեր շարпւնակ, իր շնпրհիվ մենք пւնենք մեր հավատքի անկյпւնը օտшրпւթյան մեջ:
Մարդ, пվ չէր մпռանпւմ իր արմшտները։ Իմ հարազատ, առանձնահատпւկ, մեծ пւ բարի սիրտ пւնեցпղ Անտրանիկ պապի ջան,
շատ եմ ցшվпւմ, դпւ մշտապես կմանս իմ և իմ սերնդի սրտերпւմ։ Իմ խпրհին ցшվակցпւթյпւնը հարազատներին։ Հիրшվի մեծ կпրпւստ է։ Լпւյսերի մեջ մնաս, պապի ջան»