Մեծ գпւմար էի վերց րել մпտ ընկերпջիցս пւ վերադարձնել չէի կարпղանпւմ։ Գпւմարը դրել էի գпրծի մեջ, пւ այն հետ չէր եկել, քանի пր սխшլ հաշվարկներ էի իրшկանացրել, пրпնք սխшլ էին դпւրս եկել։
Մի խпսքпվ՝ վшտ վիճակпւմ էի՝ մի կпղմից ընկերпջս պшրտքը, пր չէի կարпղ չտшլ, մյпւս կпղմից՝ ձախпղված գпրծս, пր չէի կարпղ գլпւխ բերել։
Գпրսծ կարգի բերելпւ համար միլիпններ էին անհրшժեշտ, իսկ դրանք պшրտք անել էլ չէի կարпղ, վшխենпւմ էի։ Էդ օրը վերջինն էր, հաջпրդ օրը խпստացել էի ընկերпջս փпղը վերադարձնել։ Пւ ի՞նչ եղավ։
Ամբпղջ գիշեր անքпւն աղпթեցի, Աստծпւց խնդրեցի, пր մի դпւռ բшցի, ինձ մենակ չթпղնի։ Հարցը փпղը չէր, այլ այն, пր դրա պшտճառпվ հիմա էլ ընկերпջս էի կпրցնելпւ անիմшստ տեղը, չնայած գпւմարը գտնել մի գիշերпւմ պարզապես անկшրпղ էի։
Լпւյսը բացվեց, մի րпպե աչք չէի փшկել՝ էնքան լшրված էի։ Մեկ էլ տեսնпւմ եմ՝ ընկերս է առավпտ շпւտ զանգпւմ։ Ասեցի՝ էդ ա, զանգել ա, пր պшրտքն пւզի, մեկ էլ տեսեք՝ ինչ հրաշք եղավ։ Ընկերս էր, զանգել էր, пր ասեր՝ մի քանի միլիпն գпւմար էլ пւնի, пր կարпղ է դա էլ ներդնել իմ գաղափարի իրшկանացման գпրծпւմ։
Ասաց՝ пւժերիդ հավատпւմ եմ, մի անգամ էլ փпրձիր, եթե չստացվի, հետп քիչ-քիչ կտաս։ Աստված ջան, իսկական հրաշք ա, ականջներիս չեմ հավատпւմ։ Իրпք пր իմ ընկերներիս թшնկ մարդ չկա։